λαβιδοδοντία

η

ανατ. τύπος σύγκλεισης τών οδοντικών φραγμών κατά τον οποίο τα μασητικά χείλη τών πρόσθιων δοντιών συναντώνται μεταξύ τους σαν σκέλη λαβίδας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λαβίς, -ίδος + -οδοντία < ὀδούς, -όντος. Η λ. είναι απόδοση στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. edge «αιχμή, άκρη», bite «δάγκωμα»].